It’s my prerogative
I like the knowledge of me being more than just a working mom. Ik heb voor mezelf een paar “leefregels”, waar ik weinig concessies in wil doen. Bovenaan in dit rijtje staat zeer zeker: no regrets.. Dat betekent voor mij dat op de dag dat ik mijn ogen definitief dicht doe, ik nergens, maar dan ook nergens, spijt van wil hebben. Met name wat ik dan niet gedaan heb en eigenlijk wel had willen doen. Spijt is onverteerbaar en verloren energie. Het eeuwige niet weten: wat als…No thanks, not for me! Punt twee on my little list is: dat ik, los van mijn commitment naar de kinderen, partner en werk/ collega’s whatever… ik ergens daar tussen ook nog een persoon ben. Ik wil mezelf enig credit aan “me time” gunnen, just for “fun” things to do for me, myself and I.
Ik ben nooit het type moeder geweest, die zegt: “als de kinderen het leuk hebben, heb ik het ook”. Ik weet zeker dat er meer “moeders” zo over denken. Ik denk namelijk dat er, tot op zekere hoogte, daar een kern van waarheid in zit, but… Gezien mijn state of mind, die nogal stuitert van “all happy” naar “way depressed” , het mijn ervaring is dat wanneer ik het verre van “leuk” heb of juist übergelukkig ben, het gezin daar ook “last” van heeft. Het blijft uiteindelijk toch doodgewoon een wisselwerking tussen geven en nemen. It’s your turn now to think: here she goes again…
Ik denk ook echt dat enige investering in “re-boot/ relaxing time” geen overbodige luxe is voor iemand die verschillende rollen draagt, male or female. Don’t get me wrong, ik bedoel hiermee dat er altijd een poging zou moeten zijn om tussen gezin, relatie, werk en je eigen kicks een balans te vinden. I do think it is a win win situation.
It’s my prerogrative to have once in a while my “bitch night out” with my girls. Those nights are a really nice get away from everyday routine and stress. Met de juiste setting, music, drinks and crowd laten we op zo’n avond de nodige “bitch topics” de revue passeren. Soms serieuze gesprekken, soms gewoon all crazy light up talks. Één ding weet ik wel, de avonden/ nachten zijn nooit, maar dan ook nooit saai! Just hanging out, dance and enough drinks to keep the liquid spirit run free. Ik koester zulke uitstapjes. Gewoon having fun and let it all go, all the stress and other shit. But….whatever happens on those nights? Always keep it chic and among ourselves.
Nu hoor ik wellicht sommige hardop denken: Ben je daar nou niet een beetje te oud voor? Mmmh… part of me definitely is! Maar dan alleen omdat het met kids tegen het onmogelijke aangrenst, om tot ver in de middag brak te gaan wezen. Los van het feit dat ik het zelf niet chic vind om tegenover de kids er de hele dag als “ the rise of the mummy” bij te lopen. Daily routine sets in, zodra ik mijn huissleutel in het slot draai. Ongeacht hoe laat het in de avond, nacht of ochtend is, er is dan altijd wel een dametje, die uit haar bed komt om wat te vragen…. maar verder? Nee, verder vind ik mezelf er niet te “oud” voor. Ook vind ik het geen onverantwoord gedrag als moeder om een avondje geen BOB te zijn. Om dan vervolgens heel braaf in de taxi te zitten, met de heilige overtuiging, dat die goede man mij achteruit naar huis rijdt. Yes, people that means I might have had a bit too much to drink. So?! Trust me, ongeacht hoe brak ik me de volgende dag voel, when I think of the night before there will be a smile on my face.
I am still here, as long as me and my friends are still with me. I just don’t care what you may think or not. Don’t lecture me over wat ik wel en niet “moet” doen. Geef me zéker geen preek over dat ik juist een voorbeeld zou moeten te zijn voor mijn kinderen.. Juist, precies dat!! Waarom zou ik niet een “bitch night out” kunnen hebben, om daar mijn mentale energie een reboot van te geven? I am not killing nobody. I am not posting any kind of boob pics on Insta!!! I am just having my night out with the attitude of “I don’t care”. Yes, you can buy me a drink, but you better not kill my vibe. Too much attitude… misschien. Overcompensatie…vast. I just don’t care. I’ll do it all again, because this is my prerogative. It’s the way I wanna live.
