Long december
It’s been a long December and there’s reason to believe that maybe next year will be better than the last. I can’t remember all the times I tried to tell my myself to hold on to these moments as they pass…
Ik kan “ff” de feestdagen niet aan, mentaal gezien dan. Midden in mijn rouwproces van afscheid nemen, doen de reclames en “verplichte” kerstliedjes op de radio, over warmte en samen zijn, vooral pijn. Just to be clear: ik ben nooit echt een “wonderfull time of the year”-type geweest. Het concept van weken stressen om dan ergens bij een kerstboom twee dagen “leuk” te gaan zitten wezen is nooit mijn ding geweest. Maar nu…nu voel ik er meer voor om mezelf ergens in te graven gedurende de hele maand december. Ik voel me alleen en intens verdrietig voor het simpele feit dat het niet meer is zoals het was.
Het ene moment voel ik me sterk, om vervolgens in iemand anders zijn woonkamer te staan en daar te voelen hoe het ook al weer was om ooit als een volledig gezin te mogen zijn. In een staat van overleven (lees: geleefd worden) wisselen deze stemmingen elkaar af, alsof het een estafette is. Fuck! I’m not gonna cry again. Where did it all went wrong?!
Van: “Waarom ben ik hier?”en “Wat doe ik er toe?” tot “I got this I will kick ass?!”, dit alles gaat door mijn hoofd. Well, that’s how my mind sometimes triggers, when things get rough. I worrie too much and I hate it. Vind je dat schokkend? Dan kan je beter nu stoppen met lezen.
Het is dat ik twee kinderen heb, zodat er een routine is van opstaan, school en werken. Anders had ik mijn spullen allang gepakt en mezelf ergens op een tropisch eiland geploft. Palmbomen in plaats van kerstbomen, zon in plaats van fucking regen en files… Klink ik gefrustreerd?! Well I guess I am, dear… Het zal mijn cynisme zijn, die me deze dagen een beetje door laat modderen, want serieus nog een keer “All I want for X-mas” en ik sloop de radio er persoonlijk uit, waar dan ook.
Ik zal proosten op een all new 2018. I will hold on to the thought that next year can’t possibly be any worse than this one was. Talk about keeping up my freakin spirit. Cheers to all who don’t feel all jolly and cheerful this time. Make every day count, and make the ones who feel alone less alone with a simple gesture of compassion and love.
