Ik wil voor het eerst in mijn leven iets gaan doen dat ik écht leuk vind. I just wanna write about every challenge I come across. Ik hoop dat, met wat ik schrijf, ik iemand kan raken met een glimlach of enig gevoel van herkenning. Dat er ergens iemand iets van mij leest en dan, heel misschien, zich er minder alleen door voelt. Life can be beautiful, but life can be a real bitch too. Begrijp me niet verkeerd, ik ben verre van een wereldverbeteraar. I got more issues than Vogue en juist daarom wil ik dit zo graag doen. Ik geloof niet in could have, would have and should have’s. Life is now. I just want to live my life without any regrets.
Ongeveer een half jaar geleden besloot ik om mijn blog leven in te gaan blazen. Anna needs to breath, schreef ik letterlijk aan de webbouwers. Ik denk dat ik een heel groot deel van mijn leven liever niet gezien wilde worden. Nu wilde ik, via Anna, mezelf juíst wel laten zien. And now she is out there, als een speldenprik op het immens grote internet. Het klinkt ongetwijfeld heel naïef, wanneer ik schrijf dat ik nu pas ervaar hoe groot de wereld van het “net” eigenlijk is. Ik voel me soms al verdwaald in de echte wereld, nou… wanneer je enigszins onzeker bent over jezelf: vooral niet online gaan! Facebook is freaking me out en Instagram is making me feel like a minion. Volgens en Community werden begrippen, die ik me heel snel eigen moest gaan maken, wilde ik Anna enige overlevingskans bieden on the worldwide web. Nice… Welcome to 2017 dear. I have to step up and just do my homework, so I can make this work.
Do what you love and your ass will follow. True…but Anna’s road trip on the Web maakt me soms extreem onzeker. Mijn onzekerheid slaat toe, zodra ik mezelf ga vergelijken met andere “echte” bloggers /schrijvers. Oh crap, ik ben half zo goed niet! Het gevoel, dat het me nooit zal gaan lukken om überhaupt enig verschil te maken, bekruipt me dan al snel. Serieus, waar ben ik aan begonnen?! Wanneer ik dan kijk hoeveel volgers sommige bloggers al hebben, dan log ik bijna uit. What the fuck was I thinking?!! Zodra deze blinde paniek even plaatsmaakt voor realisme, besef ik heus wel dat niet alles is wat het lijkt. Juist niet online. Volgers kun je, als je wil, kopen en Facebook bepaalt uiteindelijk wie wat ziet door allerlei algoritmen. Superficial en relatief dus. Net zoals het in de echte wereld soms ook kan zijn. Mezelf enige moed inpratend: ik moet gewoon stug doorzetten en de statistieken/ prognoses proberen los te laten. Het blijven uiteindelijk cijfertjes, niets meer of minder. Hoe dan ook, ergens tussen alles wat te vinden is op het internet, heeft Anna toch maar mooi haar plekje gevonden. Check;) So thank you for reading my story’s.