Strike a pose…yeah sure
Stiekem heb ik een “bucket list”, al sinds ik me het kan herinneren. Als tiener wist ik bijvoorbeeld heel zeker: ik word actrice. Maar omdat ik gruwelijk slecht in wiskunde was, en wiskunde toen een vereist vak was voor de toneelschool, hield dat toen een beetje op. But…I still wanted to tell stories, op wat voor manier dan ook. Toen ben ik gaan schrijven. Gewoon voor de lol, maar ook om van me af te schrijven. Uiteindelijk startte ik mijn blog met een heel duidelijk idee: ik wilde dat mijn woorden mijn verhaal vertelde, zonder dat er een herkenbaar gezicht aan vast zat, zodat eenieder het vrij kon vertalen naar zichzelf. Toen ik mijn ideeën aan Sacha, een goede vriendin van mij en een briljante vertaler van mijn crazy words in beelden, voorlegde, was het eerste dat zij zei: mensen zijn visueel ingesteld he… So true, natuurlijk had ik daar wel over nagedacht…maar ik vond mezelf nou niet direct “foto-proof”.
Let’s be clear, ik was niet zo van het “sharen” op welk medium dan ook. Zo boeiend vond ik mezelf nou ook weer niet, so why do I want to do that?! Sacha’s visie op mijn tekst en het vertrouwen dat ze me gaf, en nog steeds geeft, heeft er voor gezorgd dat ik het aandurfde om mijn teksten steeds meer te visualiseren met mij als “uitbeeldend onderwerp” erop. Tijdens zo’n fotosessie hebben we de grootste lol en experimenteren we all kinds of crazy stuff om mijn tekst zoveel mogelijk tot leven te brengen. Het bijzondere aan de samenwerking met haar is dat ik ook steeds meer écht naar mezelf durf te kijken. Met elke klik en elk crazy idea geeft ze me een stukje terug van wat ik al heel lang geleden had weggestopt: enig zelfvertrouwen in hoe ik er uitzie.
Toen ik gevraagd werd door Suus, zij is ook een goede vriendin van mij, om mee te kijken bij een fashion shoot in Arnhem, vond ik dat geweldig. Ik wilde zó graag een keer mee kijken hoe anderen hun “verhaal” vertaalde. Ik wilde zien wat er allemaal bij kwam kijken om het “plaatje” te laten leven. But..Karma being her lovely self…..she added a crazy twist in this story because I actually became a part of the shoot. Never a dull moment in my life. Karma can be a bitch sometimes, but sometimes she puts me in the most exciting places too. Toen Irving, de ontwerper, het vroeg, moest ik wel een beetje lachen. Are you serieus…me?! Ik keek om me heen en dacht: fuck, ik ben serieus by far the oldest! You are pranking me, right?! Ze waren dead serieus en ik dacht: fuck it sure, hoe cool is het om het te ervaren in plaats van er naar te kijken?! Let’s see if I can tell someone else’s story?
Voor ik het wist, had ik een fitting. Irving gaf me een all white dress om te dragen tijdens de shoot. Briljant! Zéker omdat ik de laatste twee/drie jaar simpelweg geen andere kleur draag dan zwart. Karma…… really?! Tijdens hair and make-up bedacht ik me: I am far from picture perfect! Fuck, waarom staat mijn afspraak bij de Waxbar voor morgen en niet gisteren?! Fingers crossed no one is gonna notice….. Dit is vooral onwijs leuk, just breath because no way dat ik al mijn onzekerheden deze ervaring laat verpesten! Ik mocht “zomaar” deelnemen in Irving zijn verhaal. Ik mocht in een grasveld liggen, playing dead met een drone boven mijn hoofd, op blote voeten lopen door een weiland (hopend dat ik niet in “horse shit zou gaan staan) alsof ik in een nieuwe wereld was beland met Menno en zijn bodycam om me heen. Hoe crazy exciting is dát!
De beelden, die ik tot nu toe gezien heb, zijn zo ontzettend mooi geworden. Diep respect voor de andere dames in de shoot. Modellenwerk is heel hard werken, of het nu regent of niet, keep on going. Deze ervaring heeft me zo veel meer gebracht dan ik durfde te denken. Thank you all of your positive vibes. Geweldig om met deze heerlijk creatieve geesten mee te kijken. And Karma? You better stop laughing at me for wearing that white dress…
